BEN İŞÇİYİM (Bir Metal İşçisinin Şiiri)

Ben işçiyim.
Nasırlı ellerimle inşa ederim dünyayı,
Alnımın teriyle kazanırım ekmeğimi,
içerim suyumu,
çalışırım hiç durmadan,
bıkmadan usanmadan
üretirim geleceğimizi.
Evleri yaparım ben, otomobilleri, gemileri, trenleri.
okulları da ben yaparım,
hastaneleri de.
Ellerim nasırlıdır ama...
gurur duyarım kendimle.
Ben işçiyim.
Tersanelerde ölürüm ben,
dirilir gene gelirim.
Fabrika tezgahlarında kolumu bırakırım,
ama gene üretirim,
hiç bıkmadan usanmadan.
Ben işçiyim.
Toprağa ekerim ben,
ekini biçerim ben,
yollar da benimdir, meydanlar da, sokaklar da.
Fabrika bacalarında tüten duman da benim eserimdir,
yerde yeşeren çimen de,
köprüleri de yapan benimdir
gökdelenleri de;
demiri de büken benimdir.
ama boynunu da;
mahpusları da yapan benimdir.
ama yatan da;
kömürü de yapan benimdir madenlerde,
ama göçük altında kalan da;
ekmeği de yapan benimdir,
ama aç kalan da.
Ben işçiyim,
ayırt etmem insanı.
Sivas da benimdir,
Maraş da,
Dersim de benimdir,
Mamak da.
Her gün ölürüm ben,
her gün doğarım.
nehir olur taşar,
grev olur coşarım,
devrim olur koşarım,
bir kavgaya girdim dostlar,
bu kavga da kalana saz
ölene söz olurum.
Ozan da benimdir şair de.
Ben işçiyim.

Halit YILDIRIM