Taksim’de Polis Terörü ve Onur ‘Yürüyemeyiş’i

Her yıl haziran ayının son haftasında, tüm dünyada büyük bir coşkuyla LGBTİ Onur Haftası kutlanıyor. Türkiye’de ilk kez 1993’te gerçekleştirilen İstanbul Onur Yürüyüşü bu sene de Taksim’den Tünel’e ıslıklar, sloganlar, rengarenk döviz ve pankartlarla kutlanılmaya hazırlanıyordu ki burjuva devletin polis aygıtı derhal duruma el attı.

Saat 17.00’den önce Taksim’de toplanan coşkulu kalabalığın üzerine bir anda TOMA ve çevik kuvvet polislerinin çökmesiyle beraber kitleler İstiklal Caddesi’nden ara sokaklara dağıldı. Biber gazıyla bayılanlardan, bacağı ezilene, ayak parmakları kırılana kadar onun üzerinde yaralı ile eylem tamamlanamadı. Onur yürüyüşü onursuzların müdahalesiyle adeta bir yürüyemeyişe dönüştü ve gündemin en önemli olayı oldu.

 Tüm dünyada sınıf düşmanı olan kapitalizm bu coğrafyada ayrı bir yüzsüz. Sadece sınıfsal ve siyasi taleplere değil, kendinden olmayan her türlü kültürel mücadeleye de karşı. Seçim bildirgesinde LGBTİ’leri hangi haktan mahrum bıraktım diye güzellemeler yapan taşeron AKP devleti, (zira henüz hükümet kurulmamış olmasına rağmen devletin tüm aygıtlarını elinde bulundurduğu açık) Erdoğan’ın deyimiyle yine destan yazdı. Daha bir gün önce ABD’de eşcinsel evlilik yasalaşmışken dünyanın bir ucunda polisin sadece yürüyen eşcinsellerin bacağını kırması, bir burjuva demokrasisi ile bonapartist polis diktatörlüğü arasındaki farkları da önümüze sermiş oluyor. Buradan çıkan sonuç da ABD’deki rejimi güzellemek değil, tam aksine Türkiye’deki rejimin muarızlarına nazaran ne kadar dengesiz olduğunu göstermektir.

Bundan sonra bizlere düşen görev bulunduğumuz her alanda LGBTİ’lerin mücadelelerini dillendirmek ve örgütlü mücadele şiarını yükseltmek olmalıdır. LGBTİ’lerin kurtuluşu da toplumdaki diğer tüm ezilenlerle beraber örgütlü mücadeleden geçmektedir. Kendisine karşı gelen üç kişinin yan yana gelmesinden korkan AKP, kendisini tarih sahnesinden neyin sileceğini oldukça iyi biliyor.

28.06.2015 | İMD'li bir öğrenci