Malum, solcu ya da en azından muhalif olmanın revaçta olduğu bir dönemden geçiyoruz. Sanatçılar için “solcu geçmişe” sahip olmak başarılı bir CV’nin olmazsa olmazı gibi. “12 Eylül öncesinde solcu olmayanı dövüyorlardı” gerçeği de dikkate alındığında, dostu düşmanı nasıl ayırt edeceğiz?
Elbette bu soruya tek hamlede yanıt vermek zor. Ama soyut solculukla yetinmeyip, “örgütlenmek lazım” diyen, “örgüt” demekten korkmayan, üstelik sınıfsal örgütlenmeden bahsedenleri ayrı bir yere koyarak başlamak yararlı olabilir.
İşte dün kaybettiğimiz Meral Okay öyle biriydi. Petrol-İş’in önemli kampanyası “Sendikalı Ol”da yerini almıştı.
Birileri Meral Okay için “o kadın öldü” diye başlıklar atıyor. Onlar küçük bir faşist azınlık değil, onlar başbakanlarını örnek alıyor. Unutmayalım ki Erdoğan da tüm kindarlığıyla Hopa’da öldürülen Metin Lokumcu için, “biri mi ölmüş ne?” demişti.
Meral Okay'ı yâd etmek için, ağzından salyalar akıtarak kin kusanlara karşı çık, ilk adım olarak sendikalı ol!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder