Mücadele Ailede Başlıyor

Merhaba,

Ailem aşırı dinci, bense bir işçi sınıfı devrimcisi, sosyalistim. Neredeyse tüm görüşlerimiz zıt. Ben devrimci bir metal işçisi olarak emeğin kutsallığına inanıyorum, ailemse patrona itaat etmemi istiyordu. Ben sürekli işçilere yapılan haksızlığı dile getirirken, ailem sırf patronda sermaye var diye hep onu haklı gösteriyor, onu savunuyordu.

Ben ne zaman bir direnişe gitsem evde tartışma konusu olurdu, ben hep haksız duruma düşüyordum. Ne zaman ayrı eve çıkacak olsam ailem sürekli önüme engel koyuyor, beni eve bağlamaya çalışıyor, bense ayrı evin hayaliyle o günü iple çekiyordum. Tam dört kez çıkmak istemiştim, çünkü bu şekilde mücadeleden kopuyor, yoldaşlarımı yalnız bırakıyordum, hem onlar hem ben mutsuzdum.

Dahası bu şekilde eşimi de mücadeleye katamıyordum (evde böyle birlikte yaşamanın zorluklarından bahsetmiyorum bile). Ben ev bakmaya başladım, bir hafta geçmeden de eve çıktım Aileme söylediğimde beni evlatlıktan reddedeceğini söylese de, ben ayrı eve çıktım. Artık 1 Mayıs'a giderken izin almayacak, kimseye yalan söylemeyecektim, hem de direnişte olan isçilerin yanında olabilecektim. Aileme gelince, bir süre sonra yanlışlarını anlayıp yumuşayacaklarını biliyorum.

Bana bu mücadelemde beni yalnız bırakmayan yoldaşlarıma militanca teşekkür ederim.
Emek kutsaldır, en yüce değerdir!

Pendik'ten Bir Metal İşçisi