Bizleri tanıyorsunuz, 22 Aralık 2008 tarihinde sendikalaştığımız için Sinter Metal patronu Olgun Tanberk tarafından işten atılan Sinter Metal işçileriyiz. Yıllardır aynı fabrikada çalışmamıza rağmen elimize geçen para her geçen gün azalırken, “babamız” olduğunu iddia eden Olgun Tanberk’in üzerimizdeki baskısı artıyordu. İşte bu yüzden sendikalaşmaya karar verdik, sektörümüzdeki Birleşik Metal’in üyesi olduk. Derdimiz kaybettiklerimizi geri almak ve bizi teker teker yenebilen patrona karşı birlik olmaktı. Bunu öğrenmesinin ardından 380 kişiyi aynı günde işten çıkaran Sinter Metal patronu bizlerin bu fermana boyun eğmeyeceğimizi ve içeriye bizim emeğimizden çalınanlarla alınan o makinelerin başına gireceğimizi bilmiyordu. Öğrendi! Sinter Metal işçileri olarak fabrikamızı işgal ettik daha doğru bir açıklamayla aslında bizim olan yerden ayrılmadık. 2. günün ardından dışarıya çıktık ve kapının önündeki direnişimiz başladı. 17 ay, evet yanlış okumadınız, tam 17 ay boyunca o kapının önünde direndik.
Direnişimiz sadece Olgun Tanberk’e değil, Dudullu Organize Sanayi Bölgesi’ndeki tüm patronlara korku saldı, yan fabrikada ücretler arttı, karşı fabrikada çalışma koşulları iyileştirildi. Olgun Tanberk ortak mücadelemizi bölmek için türlü oyunlara başvurdu: önce bir kısmımızı işe geri alacağını söyledi, ardından herkesi teker teker arayarak satın almaya çalıştı. Biz fabrikanın önündeyken her gün rahatsızdı ama diğer yandan güvendiği bir şey vardı: Türk Hukuk Sistemi.
Bizler dostu düşmanı, neyin bizim neyin patronların çıkarına olduğunu direnirken öğrendik. Önceden emniyetimizi sağlamak için var olduğunu düşündüğümüz polis, patronu ve onun mülkünü onu asıl yaratanlardan, yani bizden koruyordu, önceden haklıdan yana olduğunu düşündüğümüz adalet sistemi her mahkemede biraz daha zamanı uzatarak Olgun Tanberk’in ekmeğine yağ sürüyordu. Gördük ki, devlet bizim değildi. Gördük ki o mahkemeler ve polis bizim için değil, patronların iyiliğini sağlamak için vardı.
Mücadeleden vazgeçmemiş Sinter Metal işçileri olarak alnımız açık, vicdanımız rahat. Çünkü biliyoruz ki o 17 ay boyunca İstanbul’u Olgun’a dar ettik. Hemen her yerde eylemler, basın açıklamaları yaptık ve sesimizi diğer sınıf kardeşlerimize duyurduk.
Sinter kavgası sadece Sinter Metal işçilerini ilgilendirmekten çıktı ve sınıfımızın bütünü açısından bir anlam taşıdı. Sonrasında birçok fabrikada işgaller yaşandı, başka örgütlenme deneyimlerinde bizim yaptıklarımızdan ve yapamadıklarımızdan çıkardığımız derslerle yol alındı ve kazanıldı.
Bugün 4. yılına girilen bu davayı mahkemede sonunda kazandık! Bizim açımızdan kazanım elbette ki mahkemenin vereceği o karara bağlı değildi, haklılığımızdan şüphemiz yoktu. Ancak 4. yılında da olsa hukuken haklarımızın tanınması ve Olgun’un bir karar vermeye zorlanması önemli.
Zafer direnen ve Olgun gibilere boyun eğmeyen işçilerle gelecek. Sinter’de geldi, sıra yeni Sinter’lerde!
13 Ocak 2011
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder