Türkiye devrimci hareketinin Deniz ve Mahir’le birlikte üç büyük sembol isminden biri olan İbrahim Kaypakkaya 39 yıl önce bugün, 18 Mayıs 1973'te burjuva devletinin zindanlarında işkenceyle katledildi. “Ser verip sır vermeyen yiğit”in, İbo’nun anısına bir sosyalistin ürettiği en güzel ağıtlardan biri: Brecht'in mesai arkadaşlarından Hanns Eisler'e ait Lenin'e Ağıt.
İbrahim Kaypakkaya, tıpkı çağdaşı diğer devrimciler gibi, devletin zulmüne uğramış, buna karşın hayatlarını ortaya koymaktan çekinmemiş ve bu militan kişilikleriyle bugüne kalmışlardır. Burjuvazi bir yandan bu isimleri -değişen derecelerde ve uydurabildiği oranda- "zararsız ikonlar" haline getirmeye çalışırken (tıpkı dünya burjuvazisinin Che'ye yaptığı gibi), diğer yandan işkenceci, katil geçmişiyle yüzleşmekten korkmaktadır.
Sol harekete
Stalinizmin damga vurmuş olması ve Denizlerin, Mahirlerin, İboların Stalinizmden (ya da bir çeşidi olan Maoizmden) kopmamış olmaları bu devrimci değerleri ve kavgada yitirdiklerimizi sahiplenmediğimiz anlamına gelmez; onların "ilk yüz metreyi koştukları" unutulmamalıdır. Kapitalizme ve burjuva devletine karşı dövüşerek ölenler,
yanlışlarıyla doğrularıyla devrimci mirasımızdır ve burjuvaziye karşı (hattâ
kimi zaman da, onları yanlış politikalarına alet edenlere karşı) eğip bükmeden
savunulmayı hak etmektedirler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder