Paranın Satın Alamayacağı Şeyler Vardır - Oral Çalışlar ve Halil Berktay

1 Mayıs 1977 katliamını solcular yapmış, devlet değil!

2 Mayıs 1977 sabahı sağcı bir gazetenin manşeti değil bu. Ya da AKP hükümetinden veya MHP’den iflah olmaz bir sağcının son üç seneki kitlesel 1 Mayısları görüp yaşadığı hazımsızlığı dışavurması da değil. Bu hafta içinde iki eski solcunun, hiçbir zaman devrimci olmamış, solculuğu da eskilerde kalmış iki burjuva ideoloğu yazarın (Halil Berktay ve Oral Çalışlar’ın) dillendirdiği bir görüş bu: 1 Mayıs 1977’yi solcular yaptı!     

Bu adamlar para için, şöhret için, kariyer için, Şamil Tayyarların izinden giderek bir vekillik, bir bakanlık koltuğu kapmak için yalan söylüyor olabilirler mi? Elbette olabilir, ama Taraf’taki vb. yeni ya da genç yazarlar için bu tespitte bulunmak daha doğru olacaktır. Fakat meşum ikilinin derdi salt kariyerizm olmasa gerek. O halde Oral Çalışlar’ın, Halil Berktay’ın bu tavrını neyle açıklamak lazım?

Paranın satın alamayacağı şeyler vardır! Bu insanları parayla satın alamazsınız. Çalışlar ve benzerlerinin tavrını Troçki’nin 1920’lerin başında İtalyan Sosyalist Partisi’nin İtalyan Komünist Partisi’ne dönüştürme tartışmaları içinde uzlaşmacı Turati üzerinden açıklamıştı. “Turati neden ihanet etsin, ne amacı olabilir?” diye soranlara, bazıları parayla bile satın alınamaz, kendi çapında ideolojileri vardır, o yeter, cevabını vermişti:

Turati bakanlık koltuğu kapmaktan başka derdi olmayan basit bir kariyerist değildir. Turati iflah olmaz bir uzlaşmacı ve uzlaşmaz bir devrim düşmanıdır, ama kendi çapında ideolojisi olan bir siyasetçidir. Ne pahasına olursa olsun burjuva-demokratik “medeniyeti” kurtarmak ve böylece işçi sınıfı içindeki devrimci eğilimi dize getirmek istiyor.

Al Turati'yi vur Çalışlar'a! 90 yıl öncesinin hain sosyalistlerini zamanda ilerletince Oral Çalışlar'a, Halil Berktay'a varıyor: Oral Çalışlar’ın kendi çapında bir ideolojisi var. Bu öyle bir ideoloji ki, AKP'nin servet için yarattığı bu pisliği bıraksanız Çalışlar (ya da Berktay) kendi entelektüel dünyasında yaratabilirdi. Geçmişte yazdıkları, yaptıkları her şey yanlış çıkmış olmasına karşın, onlar aynı inançla yollarına devam ediyorlar. Devrimci fikirlere, devrimci harekete olan düşmanlığın tecessümü olan ideolojileri öyle “güçlü” ki, parayla yaptırılamayacak başarılara imza atabiliyorlar. Üstelik dün yazdıklarının tam tersini söylemeye bile çekinmeden.

Emperyalist hiyerarşinin tepesinde maazallah Türk burjuvazisi olsa, Oral Çalışlar gibiler 1 Mayıs’ı, 8 Mart’ı vb. doğuran olayları da bize yıkardı.

Devrimcilere sıkça sorulan “neden anmalar yapıyorsunuz, bunu yapmakla eleştirdiğiniz sağcılara benzemiyor musunuz?” sorusu bugün daha bir anlamlı. Mirasına, geçmişine sokakta, mücadeleyle sahip çıkmayanlar, acılarının üstünü örtmek bir tarafa daha da geriye sürüklenirler. Bugün 4 Mayıs 1937 Dersim ve 4 Mayıs 1985 Terzi Fikri (Sönmez). Acılarımıza sahip çıkalım, yarın bir gün ihalesi yine devrimcilere kalmadan...